هالیوود با تاریخ طولانی خود رویدادها و دوره های پرفراز و نشیب مختلفی را پشت سر گذاشته است. شاید در دنیای امروز به نظر برسد که جایگاه بازیگران زن هالیوود در گذشته چندان برجسته و بالا نبوده است. اما مطالعه تاریخ چیز دیگری را به ما می گوید. از زمان شکل‌گیری سیستم استودیو و تأسیس فیلم‌های بلند در دهه دوم قرن بیستم، با کمک کارگردان بزرگی مانند دیوید وارک گریفیث، بازیگرانی مانند مری پیکفورد و لیلیان گیش به عنوان اولین ستاره‌های هالیوود شناخته شدند. تصاویر بلافاصله در مجلات و روزنامه ها ظاهر شد. در آن زمان بود که تهیه‌کنندگان و اهالی هالیوود به قدرت ستاره‌ها در فروش سریع‌تر بلیط و کسب درآمد پی بردند و از آنجایی که اولین این ستاره‌ها بازیگران زن هالیوود بودند، آنها را جدی گرفتند و در راس آن‌ها قرار دادند.

با گذشت زمان و اهمیت سینما در زندگی مردم، ظاهر ستاره ها نیز تغییر کرد. زمانی در دوران فیلم صدا فرا رسید که بازیگران زن باید هم فریبنده باشند و هم توانایی انجام وظایف مادری در خانه مانند یک زن ساده را داشته باشند. یعنی می‌توانستند در نقش‌های جدید بیان شخصیت‌های دراماتیک بزرگ را بیابند. برخی از شخصیت ها از یک طرف به سطح شرارت لیدی مکبث و از طرف دیگر به معصومیت دزدمونا رسیدند. به همین دلیل به بازیگران توانمندی نیاز بود که بتوانند هر نقش را به درستی ایفا کنند. در این دوران بود که نقش‌های پیچیده یکی یکی از راه رسید و بازیگران را با چالش مواجه کرد.

این دوران که مصادف با دوران کلاسیک سینمای آمریکا و عرصه تسلط فیلمسازانی چون جان فورد، آلفرد هیچکاک، اورسن ولز، هاوارد هاکس و دیگران است، مهم‌ترین دوران حضور بازیگران زن هالیوودی در صفحه نمایش اگرچه دهه 1970 می تواند با این دوره رقابت کند، اما بیشتر نقش های اصلی برای زنان در دهه های 1930، 1940 و 1950 نوشته شده است. با آغاز دهه 1970 و تغییر زمان، سینمای جدیدی ظهور کرد که ویژگی های خاص خود را داشت. دنیا تاریک تر شده بود و سایه معصومیت ناپدید شده بود.

حالا سینما به دنبال زنانی بود که یا قربانی بودند یا قربانی. اگرچه تصویر اول واضح‌تر از تصویر دوم است، زنان بیشتر در چارچوب تلاش برای فرار از دنیای مردسالار به تصویر کشیده شدند. وقتی این دنیا عمق لازم را پیدا کرد و فیلم های بزرگی تولید کرد، بازیگران زن بزرگی مانند جین فوندا یا فی داناوی در آن ظاهر شدند که می توانستند نقش هایی را بازی کنند که هم مثل یک دختر بچه بی گناه در گوشه ای می کشند و هم گریه می کنند.

چرخ های زمان چرخید و جهان مدام رنگ عوض کرد و به اینجا رسید. در این دوران اگرچه نقش زنان در فیلم‌ها پررنگ‌تر شد و تعداد فیلم‌های با محوریت آن افزایش یافت، اما از آنجایی که کیفیت آثار از سراسر جهان کاهش یافت، نقش‌های دراماتیک کمتری خلق شد. طبیعتاً استعداد بازیگران کم نشده است، اما هر دوره ای ویژگی های خاص خود را دارد و شخصیت بازیگران نیز ناشی از علل هر دوره خاص است. بنابراین، کمیت همیشه تضمین کننده کیفیت نیست.